Sacco di Roma
In de verte schitterde de stad gebouwd op de zeven heuvels met de ontelbare kerken: Rome. De riddertjes voegden zich bij aankomst onmiddellijk bij de troepen van de keizer en Godfried van Bouillon. Ze besloten rond de stad te trekken via Trastavere om het pauselijk gebied langs een zijingang te bestormen. Op het Piazza San Pietro merkten ze echter dat er heel wat internationale vertegenwoordigers waren komen opdagen. Blijkbaar hadden zij ook een appeltje te schillen met de paus. Het was zelfs even aanschuiven om de aanval op de statige Basilica in te zetten.
Gregorius VII keek nederig, maar tegelijk toch wat uit de hoogte zoals menig paus placht te doen, naar de verzamelde menigte. Terwijl de 12 riddertjes nog vol ontzag rondkeken naar het overdadig interieur, gebeurde het onvermijdelijke.
Tussen de afgevaardigden van het Japanse keizerrijk (die met een uiterst ruime delegatie naar Rome waren afgezakt), konden ze nog net een glimp van de pijnlijke aftocht van de bisschop van Rome opmerken. Ze drongen zich een weg naar voren langs de genodigden van het verre China van de Song-dynastie, opdat ze op de eerste rij aanwezig waren bij de installatie van de Heilige Vader, de plaatsvervanger van Christus op aarde, zijne Heiligheid Paus Clemens III, die de tiara kreeg uit de handen van zijne Keizerlijke Majesteit de Romeins Keizer Hendrik IV. Alleluja!
Het werd een feestelijke avond, dat kan je wel raden. De ridderschaar besloot nog even in de mooie stad Rome te blijven omdat hier toch wel heel wat moois viel te bekijken. Een beetje vakantie mag toch ook af en toe. Dat er nog werd gebouwd aan de Fontani di Trevi, de Trinità dei Monti, de San Carlo Quatro Fontane en de Arco di Constantino kon de pret amper bederven. Vooral op het Foro Romano en het nabijgelegen Colosseo brachten de riddertjes veel tijd door, ook al omdat het daar nogal druk was. Ze vonden het daar zou mooi dat ze zich een grote perkamentrol met informatie over deze gebouwen aanschaften. Helaas bleek die wel geschreven in een taal die de riddertjes niet machtig waren, maar een mens kan niet alles willen.
Gedragen door hun paarden, maar toch vooral door hun eigen voeten (de straatjes in Rome zijn niet al te breed en het verkeer al helemaal niet rustig), flaneerden ze langs de Piazza Navona, het Campo dè Fiori tot aan de Piazza del Popolo. Het bezoek aan het Pantheon bleek zeker de moeite waard, al begrepen de riddertjes niet goed waarom ook dit gebouw zo nodig een kerk moest worden. Aan kerken toch geen gebrek in Rome? Trouwens, in sommige kerken werd de wat losse klederdracht van enkele van de reisgenoten niet op prijs gesteld. Maar men kan toch niet verwachten dat de riddertjes in zo’n temperaturen gekleed gaan in maliënkolder en harnas met alles erop en eraan?
Rome is niet op één dag gebouwd en waarschijnlijk ook niet op een week of twee, want het bleek een verdorie grote stad te zijn. Het wandeltempo van de riddertjes lag na een dag dan ook heel wat lager. Daarop werd beslist om een snelle koets te nemen richting Zuid-Italië, hoewel een deel van het gezelschap liever wou terugkeren naar het thuisgebied. Waarom de riddertjes koers zetten naar het zuiden? Dat vernemen jullie de volgende keer!
