Koetsen zonder paarden
De herberg in Arlon bleek warme dekens aan te bieden voor de nacht, wat een beetje zinloos was gezien de zomerse temperaturen. De stad Arlon had een grote kerk in de aanbieding, maar bovenal ook voldoende marktkramers om proviand bij in te slaan voor wat een lange tocht zou worden. Een uur vroeger dan oorspronkelijk was aangekondigd vertrok de riddertroep opnieuw op veldtocht. Ze hadden namelijk besloten zich aan te sluiten bij een karavaan richting de Alpen. Het uur waarop de karavaan de stad zou aandoen werd angstvallig geheim gehouden. Een door God gezonden informant die hen de uren gaf, bleek even later toch eerder een duivelskind te zijn, of zijn horloge stond een uur verkeerd. Gelukkig hadden de riddertjes dit allemaal tijdig doorzien, ervaren als zij ondertussen in dit soort veldtochten zijn.
Al gauw werd duidelijk waarom een uur vroeger spoorslags naar Luxembourg diende te worden vertrokken. De normale weg was namelijk nogal onderbroken, waardoor voor de valleiroute via het pietluttige Athus werd gekozen. Verrassend vlot werd toch eerst Luxembourg en vervolgens ook Thionville, Metz, Strasbourg en Colmar doorgereden. De nodige tolgelden, brugpenningen en andere heffingen werden met gepaste munt betaald (volgens een attente begeleider zelfs meer dan strikt noodzakelijk) en toen de riddertjes de bergen in de verte zagen opdoemen, vonden ze het wel welletjes geweest voor de dag. Ze besloten hun kamp daarom op te slaan in de nabije stad Mulhouse.
De gastvrije herbergierster wees de riddertjes op de mooie binnenstad waar koetsen niet waren toegelaten. Over koetsen gesproken, nu bleek Mulhouse wel zeker niet te beschikken over een zeer grote expositieruimte met honderden koetsen. Die kans konden de riddertjes niet laten liggen. Aangekomen in het Cité de l’automobile ontdekten zij bovendien dat het hier een wel zeer bijzondere vorm van koetsen betrof, namelijk koetsen die zich konden voortbewegen zonder paarden! Straf. De moderne techniek staat waarlijk voor niets. Alleen was de geur al even erg als die van paarden! Ze keken zich de ogen uit en werden getrakteerd op een heuse show met deze uitzonderlijke autokoetsen. Een aanrader voor elke ridder die hier eens in de buurt zou komen (met of zonder legerschare).
Maar ook de binnenstad van Mulhouse mocht er best wel wezen. Genietend van een stevige maaltijd op de zonovergoten Place de Réunion in de verkwikkende schaduw van het opvallend mooie Hôtel de Ville, vergaten zij zelfs even dat ze op een zeer belangrijke én ook zeer geheime missie waren voor zijne Heiligheid de paus. Ochja, de boog kan ook niet altijd gespannen staan. En de paus was ver, en ook niet zo populair in dit heidens nest. In het avondduister maakten zij de plannen voor de volgende dag, ook al wisten ze maar al te goed dat het moeilijk te voorspellen is welke avonturen het pad van een ridder op queeste zoal kruisen.
