Verpozen in Poreč
Pff. Wat was het ondertussen warm geworden aan de Istrische kust. Het harnas en de zware bepakking begonnen aardig te wegen op de riddertjes en de vraag werd openlijk opgeworpen of de zoektocht naar de mysterieuze leeuw wel voortgezet diende te worden. Eén van de riddertjes had namelijk horen vertellen over een aangename Groene Lagune wat verderop waar het goed vertoeven zou zijn. De riddertjes gingen even aan een ronde tafel zitten om tot een besluit te komen: de lagune zou het worden.
Een moderne koets met sporen konden ze niet nemen, maar gelukkig vonden ze een klassieke koets op wielen die hen tot dicht bij de Groene Lagune kon brengen. Daar aangekomen lagen de hotels, herbergen en tentopstelplaatsen voor het uitkiezen. Wat bleek? Die waren allemaal van dezelfde rijke landheer. De riddertjes vonden dat ze zichzelf wel even mochten verwennen en kozen voor het Albatros-logement waarbij alles inbegrepen was! Drank, eten, ijsjes, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat.
Het bier en de zwarte thee vloeiden rijkelijk aan de lagune, niet in het minst bij de Duitse huurlingen die hier eveneens bivakkeerden en die – naar de bescheiden mening van de riddertjes – toch wel bijzonder luidruchtig waren. De harnassen werden afgeworpen en de zwemmaliën bovengehaald. Na zonsondergang bracht een plaatselijk muziekgroepje eigenzinnige (en weinige toonvaste) interpretaties van bekende liedjes. Kortom: de riddertjes waren bijna vergeten wat het doel van hun queeste was.
In de verte konden ze de klokkentoren van Poreč duidelijk waarnemen tegen de horizon. Van daaruit moesten ze toch wel een goed uitzicht over de baai hebben? Dus zetten de riddertjes vol goede moed – maar onder de loden zon – koers richting Poreč. Ze vonden een oude Romeinse weg die tot in het hart van het stadje leidde recht naar de klokkentoren. Aangekomen aan de versterkingen van Poreč werden ze staande gehouden door een Venetiaanse wacht die hen helmboswuivend tegemoet kwam in vol ornaat. En toen zagen zij het: het wapenschild trots gedragen door de wachter – de Venetiaanse leeuw!
Zou het kunnen dat de leeuw waarnaar ze zo duchtig naar zochten (behalve de laatste dagen dan waarin ze werkelijk geen poot hebben uitgestoken nvdr.), zou het kunnen dat die leeuw geen échte leeuw was maar een symbolische verwijzing naar het machtige Venetië?
