Triomferende terugkeer
De volgende dag ging het linea recta naar de havenmond; want nu zouden de ridders zich hun prooi niet meer laten ontglippen. De stier bleek daar niet zomaar gekomen te zijn, want aan de haven stond het standbeeld van Zeus en Europa; wie goed op de hoogte is van de Griekse mythologie weet dat Europa de grootmoeder is van de minotaurus! Dus er was helemaal geen sprake van een ontsnapping of een groot probleem; neen, het was gewoon een familiebezoek! Er ware een paar opmerkingen dat Minos dat misschien beter eens eerst had gecontroleerd bij zijn moeder voor hij ons op een nutteloze tocht doorheen Kreta stuurde …
Nu goed, eind goed is al goed besloten de ridders. Het heeft geen zin om hier ontstemd over de zijn; Kreta is zonnig en paradijselijk, dus wat kunnen we beter doen dan een feestje bouwen? Eerst werd er nog even gegeten en gedronken in Agios Nikolaos, maar de stemmige Kretenzische muziek bleek noch stemmig, noch Kretenzisch, noch muzikaal te zijn en dus besloten de ridders het paard te wenden en richting de hoofdstad te trekken.
In Heraklion aangekomen besloten ze om het nu echt rustig aan te doen. Ze namen een rustig gelegen hotel in een straat waar slechts af en toe een Griekse ezel passeerde en besteedden de tijd aan flaneren langs de fontein, de kerken en de loggia. De volgende dag zat er tot hun grote verbazing nog een uitnodiging in hun brievenbus: de hertog van Candia, de vertegenwoordiger van Venetië in Kreta, nodigde hen uit voor een klein bescheiden dinertje in zijn residentieel fort in de haven van de hoofdstad.
Het feestje was leuk, ook al was het wel heel erg warm. De fun was nog niet gedaan, want de hertog bleek ook nog een aantal uitstapjes geregeld te hebben als compensatie voor hun toch wat nutteloze tocht. Eerst ging het naar een verzameling van exotische vissen in het grote aquarium van de universiteit – en die vissen waren helemaal anders dan ze gewoon waren! De volgende dag werd er eerder cultuur opgesnoven en bezochten ze met veel interesse het grote archeologische museum, waar toch wel héél véél verwijzingen naar stieren te vinden waren.
Voor iemand posttraumatische stresssymptomen begon te vertonen vertrokken ze uit het museum voor nog een laatste diner in het zonovergoten Kreta. Het was een avontuurlijke reis van het noorden naar het zuiden, op zoek naar de Minotaurus. Hoewel het achteraf niet zo’n nuttige queeste was, hadden ze zich toch zeer goed geamuseerd! Dit smaakt naar meer …