De vloek van Oxford
We ontmoeten de riddertjes opnieuw in de zomer van 1577 in het Engeland van Elisabeth I. Ze waren namelijk over het Kanaal uitgenodigd om te komen spreken aan de Universiteit van Oxford over hun wilde avonturen met de paus in Rome en Avignon. Helaas bleek die universiteit te bestaan uit heel wat verschillende colleges en halls en was het helemaal niet zo duidelijk waar ze nu eigenlijk moesten zijn. De gebouwen waren wel indrukwekkend, dat moet gezegd, ideaal ook als decor voor – bijvoorbeeld – een Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Draco Dormiens Nunquam Titillandus.
De presentatie van de heldendaden van de riddertjes viel in goede aarde, zelfs in die mate dat hen werd voorgesteld om een boek uit te brengen: “Hoe om te gaan met een lastige paus?” Daarop namen ze contact op met Roland Jencks, een brave Vlaamse boekbinder die in de stad werkte, maar helaas bleek die in de problemen te zitten. Hij stond namelijk die dag terecht wegens het hebben van radicale religieuze ideeën en dat is altijd een probleem als je in de verkeerde god gelooft of op een verkeerde manier.
De Roland was ook een beetje uit zijn sloffen geschoten tegen Elisabeth en dat doe je beter niet bij koninginnen. En dus werd de boekbinder veroordeeld voor lastering van alles wat belangrijk is en zouden als straf zijn oren worden afgesneden. Nu, Roland was het daar vanzelfsprekend niet mee eens en was nogal gehecht aan zijn oren. Dus schoot hij andermaal uit zijn sloffen, spuwde naar de jury, schold hen de huid vol en sprak een vloek uit.
De riddertjes kuierden langs de Thames en pleegden overleg. Een boekbinder zonder oren, vormde dat een probleem? Niet echt, dus trokken ze richting Oxford Castle waar Roland werd vastgehouden in afwachting van zijn straf. Daar troffen ze echter een indrukwekkende puinhoop aan. De volledige jury van het proces en alle getuigen – toch al snel zo’n 300 man – waren morsdood. Straffe vloek, Roland! Maar wel geen zicht en het stonk ook een beetje.
De riddertjes spraken met de lokale autoriteiten af dat ze Roland terug mee zouden nemen naar Vlaanderen. Gezien de situatie waren ze de boekbinder daar in Oxford liever kwijt dan rijk, dus lieten ze hem maar al te graag gaan, zij het zonder zijn oren. Maar om boeken te binden, heb je geen oren nodig. Een prima oplossing dus voor alle partijen.
De vloek van Roland Jencks is geen loutere legende. In 2004 vonden archeologen in Oxford een massagraf uit deze periode. Een mogelijke verklaring voor het overlijden van de grote groep personen is dat Jencks drager was van tyfus en zo de hele rechtszaal dodelijk had besmet. Voor wie meer te weten wil komen over de opgravingen, zie: http://www.theguardian.com/uk/2004/jan/11/artsandhumanities.research
