De forten van Pula
Vol goede moed gingen de riddertjes op zoek naar een koets die hen tot in Istrië kon brengen. Eenmaal dagelijks kwam dergelijke koets effectief langsheen het gebied alwaar zij gelegerd waren, doch helaas voor de riddertjes vroeg in de ochtend. Niet helemaal uitgeslapen kwamen ze – weliswaar stipt volgens de voorziene tijdstabel – aan in het Zuiden van Istrië aan de haven van Pula.
Pula bleek heel wat in petto te hebben voor de riddertjes. Een theater, ondergrondse gangen, pleinen, tempels, mozaïeken, maar bovenal: een statig Venetiaanse fort dat boven de stad uitkeek. Misschien konden ze hier de nacht doorbrengen? Van de commandant van het fort leerden ze dat er een fortengordel met zomaar eventjes 28 versterkingen rond de stad werd gebouwd. In één van die forten worden thans heden ten dage exotische dieren tentoongesteld. Geprikkeld door die informatie trokken de riddertjes nog enkele kilometers verder langs de kust tot op het schiereiland Verudela waar zij hun kamp opsloegen in een bepaald luxueuze omgeving nabij het genoemde fort.
Helaas! Het bezoek aan het fort met exotische dieren leverde geen aanwijzing op in de zoektocht naar de leeuw. Hoewel de riddertjes er zich danig vermaakten, bleek het fort enkel een aquarium met allerhande zeedieren, visachtigen en zoetwaterratten te bevatten. Een leeuw hadden ze er nog nog nooit gezien. Maar daarvoor konden ze toch best in Pula zelf ten rade gaan? In de Arena konden 23.000 kijklustigen zich toch veelvuldig vermaken met shows (16+, niet voor gevoelige kijkers) met leeuwen?
De Arena beviel de riddertjes zeker. Nu zijn ze natuurlijk niet snel meer onder de indruk van grote bouwwerken nadat ze eerder al in Rome, Pamplona en Nîmes waren geweest, maar toch. Terwijl de riddertjes herinneringen aan vorige avonturen aan het ophalen waren, vond één van hen een leeuw! Al bleek het louter om een stenen exemplaar te gaan, het was toch een bemoedigende vondst.
In de omgeving bleken nog heel wat onbekende eilanden te liggen waar ook exotische dieren leven. Blijkbaar had een zekere Tito er zelfs een heuse dierentuin. Dus gingen de riddertjes de volgende dag op zoek naar een schip. Een volledige dag – onder een stralende zon – voeren ze van eiland naar eiland, baai in en uit, op zoek naar een aanwijzing voor de aanwezigheid van een leeuw. Maar het mocht niet zijn. ’s Avonds legden ze hun harnassen neder en trakteerden ze zichzelf op een verkwikkend bad in zilt water. De rest van de zoektocht? Die was voor later.
