De muren op in Berlijn
Vanuit de Hanzestad Danzig ligt deze stad in het westen, maar wanneer we zouden vertrekken aan het ridderkasteel is het uiteraard in het oosten dat we Berlijn vinden. Want daar ging het, na lange omzwervingen door Scandinaviën en Polen, eindelijk heen. Na een lange rit doorheen West-Polen en Oost-Duitsland besloten de ridders om niet te dralen en gingen meteen de stad in. Vele grote monumenten waren zichtbaar, zij hier en daar wat beschadigd, maar het geheel was niet altijd harmonieus (of zelfs mooi). Gelukkig was er de epische Zoologischer Garten om tussen de tientallen dieren (en maar weinig mensen) tot rust te komen met een Brezel en een Currywurst.
Maar dit is geen architectuurmagazine! Ridders en voetknechten liepen en reden door de stad, op zoek naar die mythische muur waar hen zoveel over verteld was. Tussen de Trabants en langs uniforme gevels vingen ze hier en daar wel glimpen op van een strenge grijze betonnen muur, maar gelukkig bleek dat hij op de meeste plaatsen grondig was afgebroken en dat iedereen vlot van west naar oost (of omgekeerd – het was niet altijd duidelijk) kon wandelen. Onze ridders zagen de duidelijke verschillen (ook nu nog), maar het was ook duidelijk dat er masseel gebouwd en verbouwd werd; waardoor het soms aan één grote werfzone deed denken… Zeer aangenaam waren dan weer de vele winkelcentra, die weliswaar de beurs en wilskracht van onze dapperen al eens op de proef durfden te stellen.
Het doel van de ridders lag evenwel niet in Berlijn, maar in een voorstad. Daar, in de citadel van Spandau (en de brouwerij ernaast) kwamen ze aan een ronde tafel bijeen. Na urenlang vergaderen werd besloten, bij eenparigheid van stemmen, om weliswaar nu naar huis te keren, maar ook om nog veel op expeditie te gaan, naar bekende en onbekende oorden. Want reizen, dat doen we graag. Tot volgend jaar!
